Marek Niedźwiecki po raz pierwszy ujawnia tajemnicę swojego głosu...

życiu na antenie

muzyce i ciszy

PRL-u i współczesności

niezwykłych podróżach i zwykłej codzienności

Marek Niedźwiecki jeden z najpopularniejszych dziennikarzy muzycznych i być może najwspanialszy głos w historii Polskiego Radia, zaprasza do siebie. Do obejrzenia kolekcji 15 tysięcy płyt, do wysłuchania prywatnej listy płyt wszech czasów, do podróży po ulubionych miejscach na świecie.

Przyzna się do sportowych osiągnięć w jeździe (prawie) figurowej. Ugości nas swoimi popisowymi daniami (legendarne mielone!), a potem na stół wjedzie butelka australijskiego shiraza oraz piwo z mango i zaczną się opowieści bardziej muzyczne. Pan Marek od listy zdradzi, jak czekał w apartamencie paryskiego hotelu Ritz na Madonnę i jak uratował przyjęcie Lionela Richiego. Opowie o swoich wpadkach, momentach absolutnego szczęścia, paraliżującym strachu przed wychodzeniem na estradę i o tym jak zwędził papierosy żonie Davida Bowiego...

To będzie wspaniała uczta. I piękna podróż. Momentami wzruszająca, pełna anegdot, niecodziennych historii i pięknych wspomnień, których przez dziesiątki lat byliśmy świadkami i słuchaczami. I która, mimo starań złych ludzi, trwa nadal...

Dlaczego bez szczegółu nie ma ogółu? Czym różni się fakt od faktu podanego czytelnikom? Czy na pewno Z zimną krwią Trumana Capote’a jest pierwszą powieścią non-fiction? Do czego może służyć reporterowi bardzo długi szalik? Dlaczego Hanna Krall jest Mondrianem reportażu, a nie Chagallem? Czego uczyła reporterki i reporterów "Gazety Wyborczej" Małgorzata Szejnert? Jak Ryszard Kapuściński używał pisarskiej wolności? Czy reportaż gonzo to tylko Ameryka po narkotykach? Czy reporter może używać fantazji? A może reportaż to jedynie "wiara, że coś się zdarzyło"?

"Słowo w reportażu ma rolę świadka. Niestety, świadek czasem mija się z prawdą, chociaż przysięgał, że nie skłamie - pisze Szczygieł. - My, reporterzy i reporterki, jesteśmy w potrójnym klinczu (taki raczej w sporcie nie istnieje, ale chcę podkreślić złożoność sytuacji). Z jednej strony jest świat, którego kołem zamachowym bywa kłamstwo, i są rozmówcy o niestabilnej pamięci. Z drugiej - mamy tylko siebie: nasze oczy, nasze uszy i nasze mózgi, a więc bardzo ograniczony aparat postrzegania. Z trzeciej - nieobiektywny, uznaniowy język, który nie umie być wiarygodnym świadkiem".

Nowa książka Mariusza Szczygła jest esejem napisanym z miłości do reportażu. To lektura dla wszystkich, którzy kochają ten gatunek oraz dla tych, którzy mają wątpliwości, czy jest wiarygodny, a także poradnik dla tych, którzy sami chcą pisać.

Autorzy przedstawiają narodziny, rozwój i światową karierę jednego z najwybitniejszych reporterów XX wieku, pokazując, jak podąża on za zmianami przeobrażającymi świat i podejmuje wciąż nowe wyzwania, przeobrażające w konsekwencji także jego samego i własną twórczość.Od czasu śmierci autora "Hebanu" powstało wiele publikacji dotyczących jego życia oraz studiów interpretujących jego twórczość, a jednak książka "Ryszard Kapuściński. Biografia pisarza" (2008) jest pierwszym, i jak dotąd jedynym, opracowaniem życia i twórczości pisarza o charakterze biografii twórczej.Książka zyskała znaczną popularność; zdobyła m.in. Śląski Wawrzyn Literacki w 2008 roku. Została wydana w Hiszpanii (2010) i we Włoszech (2012), gdzie - podobnie jak w Polsce - polecana jest jako lektura na uniwersyteckich wydziałach filologicznych i dziennikarstwie. W 2019 r. ukazało się jej tłumaczenie francuskie.